Metody

TERAPIA MANUALNA

Według IFOMPT Ortopedyczna Terapia Manualna to obszar fizjoterapii, którego celem jest leczenie dysfunkcji układu nerwowo-mięśniowo-szkieletowego, oparte na wnioskowaniu klinicznym i wykorzystujące bardzo specyficzne środki terapeutyczne oraz ćwiczenia lecznicze dopasowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Jest to nieinwazyjna metoda leczenia, wykorzystująca wiele rodzajów technik, pozycji ułożeniowych, których celem jest wyeliminowanie bólu. Fizjoterapeuta wykorzystuje w tym celu jedynie swoje ręce, specjalne pasy oraz kliny.

TERAPIA MANUALNA WG BRIANA MULLIGANA

Całkowicie bezbólowa forma terapii, bardzo bezpieczna. Techniki opisane przez nowozelandzkiego  fizjoterapeutę mogą z powodzeniem być stosowane u ludzi w każdym wieku. Charakterystyczne dla niej są mobilizacje połączone z ruchem czynnym pacjenta oraz techniki mobilizacji wykonywane przez samego pacjenta. Jest świetnym uzupełnieniem innych szkół terapii manualnych.

METODA PNF

Proprioreceptywne Torowanie Nerwowo-Mięśniowe to koncepcja fizjoterapeutyczna głosząca, że u każdego człowieka istnieje pewien obszar ukrytego potencjału i na jego bazie można odbudować możliwości funkcjonalne organizmu. Metoda pracy opiera się na założeniu  plastyczności układu nerwowego, gdzie zapasowe obszary mogą przejąć funkcję uszkodzonych. Pozytywne nastawienie, ukierunkowanie na podniesienie poziomu funkcjonalnego, rozpatrywanie globalne, łączenie kotroli ruchu z nauką czynności to główne zasady PNF.

Co istotne, wykorzystuje się tu pracę na mocniejszych strukturach celem poprawy słabszych.

W oparciu o reguły funkcjonowania układu nerwowego terapeuta, zgodnie z założeniami metody, stara się zaktywizować receptory narządu ruchu. Z powodzeniem stosuje się metodę u pacjentów neurologicznych, ale także u ortopedycznych, np. po zabiegu rekonstrukcji ACL. Opracowana w latach ’50 ubiegłego wieku stanowi jedną z ważniejszych metod kinezyterapii (leczenia ruchem).

METODA NEURAC

NEURAC to akronim słów NEURomuscular Activitation. Kolejna metoda kładąca nacisk na kontrolę nerwowo- mięśniową; dla (re)aktywacji motorycznej wykorzystywane są wszystkie poziomy stymulacji nerwowo- mięśniowej. W trakcie terapii następuje przywrócenie funkcjonalnych wzorców ruchowych przez optymalizację kontroli. Wykorzystuje się tutaj system podwieszeń przez linki. Pokrótce można powiedzieć, że pracując terapeuta dąży do uruchomienia właściwych mięśni w odpowiednim czasie i przy użyciu adekwatnej siły. Leczenie odbywa się poprzez ćwiczenia słabych ogniw (tj dysfunkcji w obrębie układu biomechanicznego) zidentyfikowanych w testach. „Jesteś na tyle mocny, na ile mocne jest Twoje najsłabsze ogniwo”.

KINESIOTAPING

Metoda wykorzystująca specjalne plastry do kinesiotapingu, których aplikacja przyspiesza proces samoleczenia, działa przez układ czuciowy i ruchowy. Taśmy nie zawierają substancji leczniczej, w spodniej warstwie podklejone hipoalergicznym klejem. Wykonane są z materiału przepuszczającego wilgoć (oddychające), elastycznością zbliżone do ludzkiej skóry (rozciągają się na długość, nie na szerokość). Przy ich pomocy można wykonać różne aplikacje, między innymi.: odciążające tkanki miękkie, ułatwiające przepływ limfy, korygujące ustawienie części ciała względem innych. Odpowiednio wykonane plastrowanie wpływa na zmniejszenie dolegliwości bólowych z jednoczesnym zwiększeniem bezbolesnego zakresu ruchu.

MASAŻ LECZNICZY

Wykorzystuje bodźce mechaniczne w celu wywołania odczynów fizjologicznych. Masaż leczniczy to zespół technik stosowanych w odpowiedniej kolejności, które wywierają wpływ na tkanki ustroju a pośrednio na narządy.

KINETIC CONTROL

Nowoczesna metoda kinezyterapii, bardzo pomocna w nauczaniu pacjenta kontroli ruchu i wykonania poprawnych wzorców ruchowych. Stawia się na jakość ruchu, dokładność jego wykonania. Koncepcja Kinetic Control umożliwia kompleksową ocenę pacjenta od diagnostyki do programowania rehabilitacji. Pracując tą metodą, fizjoterapeuta obserwuje postawę ciała, przeprowadza odpowiednie testy kontroli motorycznej. Pozwala to zdiagnozować niekontrolowany ruch, restrykcje ruchomości stawów (związanych t z bólem), umożliwiając dobór odpowiednich ćwiczeń korygujących. Jest idealnym uzupełnieniem szeroko rozumianej terapii manualnej.

FDM

Fascial Distorsion Model, czyli model odkształceń powięziowych to metoda leczenia opracowana przez amerykańskiego osteopatę dr Stephena Typaldosa. Sprawdza się przy bólach w obrębie układu ruchu, ale również w zaburzeniach układu trzewnego. Dzięki szybko widocznym efektom znajduje często zastosowanie w sporcie wyczynowym jak i u osób aktywnych fizycznie. W trakcie wywiadu terapeuta obserwuje mowę ciała pacjenta, kiedy ten opisuje dolegliwości bólowe. Pomoże to dobrać odpowiednie techniki lecznicze.